Zjazd organizacyjny Ligi Kooperatystek 24 listopada 1935 roku podkreślił sukces tych kobiet, które odnalazły swoje miejsce w ruchu spółdzielczym. W jego ramach podejmowały różne aktywności, przede wszystkim na niwie edukacyjnej i kultury. Członkinie Ligi wygłaszały odczyty, prowadziły kursy podnoszące kwalifikacje zawodowe kobiet, zakładały zespoły artystyczne oraz organizowały wycieczki krajoznawcze.
Zjazd organizacyjny Ligi Kooperatystek w Polsce obradował 24 listopada 1935 r. w warszawskiej sali Towarzystwa Kooperatystów, pod przewodnictwem niezmordowanej aktywistki spółdzielczej dr Marii Orsetti. We współdziałaniu z Janiną Święcicką i Oleną Hauboldową paniom udało się połączyć działania różnych środowisk pracownic przemysłu spożywczego, rolniczo-handlowego, mieszkaniowego oraz rzemiosła. Przybyłe na Zjazd 123 delegatki terenowych kół i sekcji kobiecych z różnych branż oraz segmentów spółdzielczości nie miały wątpliwości, kogo wybrać na przewodniczącą tymczasowej Rady nowej organizacji. Została nią oczywiście dr Maria Orsetti.
W płomiennym, a zarazem dobrze przemyślanym przemówieniu programowym, które wysłuchali także przybyli na zjazd przedstawiciele władz państwowych oraz innych związków spółdzielczych, Orsetti wezwała do prężnego tworzenia lokalnych oddziałów nowej, kobiecej organizacji - zarówno w sektorze spożywców jak i rolnym, mieszkaniowym jak i wytwórczym. Nie zabrakło w nim zachęt do zacieśniania dalszej, dobrej współpracy z bardziej „męskimi” organizacjami wspomagającymi Ligę, takimi jak Związek „Społem”, Bank „Społem”, Związek Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych czy Towarzystwo Popierania Kooperacji Pracy.
Zgormadzone w stolicy panie uchwaliły też statut nowej organizacji. Określił on Ligę Kooperatystek jako organizację całkowicie kobiecą, której członkinią może być (…) każda kobieta mająca ukończone 18 lat i bezpośrednio lub przez osoby swojej rodziny należąca do jakiejkolwiek spółdzielni (§7).
Nie oznaczało to bynajmniej, że Liga ma być zamknięta na współpracę z innymi organizacjami gospodarczo-społecznymi czy nawet politycznymi. Nie miała to być jednak jeszcze jedna, modna wówczas organizacja „salonowych” feministek, chociaż kwestię równouprawnienia kobiet podkreślano wszędzie tam, gdzie wymagały tego okoliczności. Ligę zaplanowano jako „oddolny” ruch kobiet rozumiejących spółdzielczość oraz chcących podkreślić bardzo ważną w niej rolę kobiet. Liga Kooperatystek nie tylko krzewiła ideę spółdzielczą wśród kobiet, zachęcając je do udziału w ruchu kooperacyjnym, ale działała też na rzecz podnoszenia ich wykształcenia. Z końcem Okresu Międzywojennego przedstawicielki Ligii Kooperatystek miały już na swoim koncie setki kursów, odczytów oraz innych aktywności prowadzonych pośród kobiet pracujących „w” i na rzecz rozwoju spółdzielczości w Polsce. Wzięło w nich udział ponad 30 tysięcy kobiet, a Liga szybko zyskiwała na popularności, zwiększając liczbę swoich kół z 80 w 1937 roku do 122 w 1939 roku.
Aktywne działania polskiej Ligii zauważono także poza granicami Polski przyjmując polską organizację do Międzynarodowej Ligi Kooperatystek. W kraju Liga Kooperatystek współpracowała m.in. z Związkiem Pracy Obywatelskiej Kobiet oraz ze Stowarzyszeniem Samopomoc Społeczna Kobiet.
Statut Ligii Kooperatystek jest dostępny tu: https://krs.org.pl/muzeum/dokumenty...
