Spółdzielczość okresu międzywojennego, ze względu na uwarunkowania historyczne, religijne oraz w sferze zachodzących zjawisk społecznych dzieliła się, generalnie, na trzy główne nurty: socjalistyczny, liberalny oraz solidarystyczno – chrześcijański (chadecki).
Na prezentowanym zdjęciu widzimy przedstawicieli trzeciego z wymienionych nurtów — pracowników, zarząd i komisję rewizyjną Chrześcijańskiego, Okręgowego Stowarzyszenia Spółdzielczego „Zjednoczenie” (zdjęcie zrobione prawdopodobnie gdzieś w okolicach Lublina, w 1938 roku).
Pracujący w tej samej spółdzielni postanowiły pokazać się wspólnie, co może świadczyć o panującym w tym stowarzyszeniu spółdzielczym duchu solidaryzmu i wspólnotowości. Trzymano się razem nie tylko dlatego, że był to 1938 rok i do naszego kraju coraz częstsze sygnały o rosnącej agresji hitlerowskich Niemiec. Chociaż Okres Międzywojenny charakteryzował się ogromną aktywnością, ale i dużą różnorodnością działań spółdzielców, to przedstawiciele różnych nurtów kooperatyzmu potrafili się ze sobą porozumieć, a nawet podejmować wspólne akcje i systemowe działania.
