Maksymilian Jackowski (1815-1905) był wybitnym pionierem spółdzielczości rolniczej i czołowym działaczem pracy organicznej w zaborze pruskim. Jego działalność przyczyniła się do rozkwitu kółek rolniczych w Wielkopolsce.
Urodzony we wsi Słupia w Wielkopolsce, przeszedł praktyczną edukację rolniczą u generała Dezyderego Chłapowskiego w Turwi, gdzie poznał nowoczesne metody gospodarowania, które później wdrażał i propagował. Po powrocie z Podola w 1850 roku nabył majątek Pomarzanowice koło Pobiedzisk, gdzie prowadził wzorowe gospodarstwo, stosując innowacyjne techniki rolnicze. W 1861 roku został jednym z członków założycieli Centralnego Towarzystwa Gospodarczego, organizacji mającej na celu zachowanie polskiej ziemi i wprowadzanie na niej nowoczesnych metod gospodarowania.
Najważniejszym dziełem jego życia było sprawowanie przez 27 lat (1873-1900) funkcji patrona kółek rolniczych, których liczba pod jego kierownictwem wzrosła z 30 do imponujących 200. Jackowski uczył włościan racjonalnej gospodarki i samodzielności, co miało fundamentalne znaczenie dla podniesienia poziomu gospodarczego polskich chłopów i przeciwdziałania germanizacji.
Jako praktyk, a nie teoretyk, skutecznie łączył edukację ekonomiczną z budowaniem świadomości narodowej, co czyniło kółka rolnicze nie tylko ośrodkami wiedzy rolniczej, ale także bastionami polskości. Jego pragmatyczne podejście do problemów społecznych i gospodarczych, oparte na systematycznej pracy u podstaw, przyczyniło się do stworzenia silnych struktur spółdzielczych, które przetrwały okres zaborów.
