Stanisław Dzierżak stał na czele Centrali Gospodarstw Spółdzielni Ogrodniczych w latach 50. 20 wieku, w okresie PRL. Miał opinię człowieka pracowitego oraz dobrego organizatora.
Proces centralizacji spółdzielczości ogrodniczej w Polsce nastąpił w latach 1948–1954, w ramach szerszych reform systemu spółdzielczego po II wojnie światowej. Zrobiono to dwuetapowo. Pierwszy etap to okres powojenny (lata 1945–1948), kiedy to wznowiono działalność spółdzielni wiejskich, skupiając się na zaopatrzeniu i zbycie produktów rolnych. Następnie utworzono Centralę Rolniczej Samopomocy Chłopskiej — jako organ koordynujący działalność spółdzielni wiejskich. Centralizacja „pełną parą” nastąpiła w latach 1948–1954. W 1948 r. wprowadzono reformy strukturalne, w ramach których powołano do życia Centralę Gospodarstw Spółdzielni Ogrodniczych.
W latach 1950–1954 jeszcze bardziej wzmocniono kontrolę państwa nad spółdzielczością, traktując ją jako element gospodarki socjalistycznej. Centralne instytucje przejęły więc zarządzanie produkcją, przetwórstwem oraz prowadziły dystrybucją produktów ogrodniczych.
